به نام خدا

دوست ندارم توی وبلاگم خاطرات روزانه بنویسم. خاطراتی که دردی از ملت خواننده دوا نمیکنه و چیزی بهشون اضافه نمی‌کنه، اما این یکی رو محض همدردی با خودم می‌نویسم.